نمک نشناس

نمک نشناس در یادش محبت ها نمی ماند

نمک بر جای مرهم زد که فرقش را نمی داند

سگی ولگرد تنها استخوانی مرده می خواهد

که فرق بین مرغ و مومیایی را نمی داند

بسوزانی وجودت را که گرما بخش او باشی

کند خاکستر آن آتش که آبش را بجوشاند

اگر جای خدا او را پرستش هم کنی آخر

چو آتش با زبانش پیروانش را بسوزاند

نمک نشناس امروزت گذشت و به فکر فردا باش

که برای صید یک ماهی کسی دریا نخشکاند

اگر با لطف یارانت مقامت ده برابر شد

فقط با صفر بی ارزش کسی بالا نمی آید